Տոները չեն պարտադրում դրական տրամադրություն․ ինչու է դժվար աշխատանքային գրաֆիկից անցում կատարել ամանորյա տոներին

Տոների ընթացքում հաճախ ձևավորվում է չգրված կանոն․ «պետք է ուրախ լինել»։

Ամանորյա շրջանը հասարակական ընկալման մեջ հաճախ ասոցացվում է ուրախության, հանգստի և դրական հույզերի հետ։ Սակայն իրական աշխատանքային միջավայրում շատ մասնագետների համար այդ անցումը դառնում է ներքին լարվածության, հոգնածության և երբեմն նույնիսկ մեղավորության աղբյուր։ Ինչո՞ւ է այդպես, և արդյոք սա նորմալ երևույթ է։

Աշխատանքային ռիթմի հոգեբանական իներցիան

Տարվա վերջը շատ կազմակերպությունների համար հաշվետվությունների, վերջնաժամկետների և բարձր պատասխանատվության շրջան է։ Մարդու նյարդային համակարգը հարմարվում է ինտենսիվ ռեժիմին՝ կենտրոնացվածություն, արագ արձագանք, վերահսկողություն։ Այդ վիճակից միանգամից «տոնական ռեժիմ» անցնելը հոգեբանորեն դժվար է․ ուղեղը չի վերակազմավորվում մեկ օրում։

Սոցիալական սպասումների ճնշումը

Տոների ընթացքում հաճախ ձևավորվում է չգրված կանոն․ «պետք է ուրախ լինել»։ Սոցցանցերը, գովազդը և անգամ աշխատանքային թիմի ներսում շփումները կարող են ուժեղացնել այդ սպասումը։ Արդյունքում մարդը կարող է զգալ, որ իր իրական հուզական վիճակը «անտեղի» է կամ «սխալ», ինչը խորացնում է ներքին լարվածությունը։

Աշխատանքի հետ չավարտված կապը

Շատ աշխատակիցներ նույնիսկ արձակուրդի ընթացքում շարունակում են մտքով մնալ աշխատանքում՝ չփակված հարցեր, առաջիկա պլաններ, սպասվող ծանրաբեռնվածություն։ Սա թույլ չի տալիս լիարժեք հանգստանալ և վայելել տոնական շրջանը։

Ինչ կարող են անել աշխատակիցներն ու կազմակերպությունները

  • Նորմալացնել չեզոք վիճակը – պարտադիր չէ տոնական էյֆորիա զգալ։

  • Կառուցվածքային անցում – աստիճանաբար նվազեցնել ծանրաբեռնվածությունը մինչև արձակուրդ։

  • Սահմանների հստակեցում – արձակուրդի ընթացքում հնարավորինս խուսափել աշխատանքային հաղորդակցությունից։

  • Կորպորատիվ աջակցության մշակույթ – HR հաղորդագրություններում ընդգծել, որ տարբեր հուզական վիճակներ ընդունելի են։

Տոները չեն պարտադրում դրական տրամադրություն։ Դրանք հնարավորություն են դանդաղեցնելու, վերականգնվելու և վերաիմաստավորելու անցած տարին։ Իսկ իսկական արդյունավետությունը սկսվում է այն պահից, երբ մարդը իրեն չի պարտադրում զգալ այն, ինչ իրականում չի զգում։




*հոդվածը պատրաստելիս օգտագործվել է նաև ԱԲ