Եթե հանճարները ներդրող դառնային․ ո՞վ և ինչպե՞ս կլիներ լավագույնը

Ներդրումային հաջողությունը հազվադեպ է բխում մաքուր հանճարից:

Financial Times-ը հետաքրքիր մտավարժանք է առաջարկում․ եթե պատմության մեծագույն հանճարները հայտնվեին ֆինանսական շուկաներում, ո՞վ կդառնար լավագույն ներդրողը։ Պատասխանը միանշանակ չէ։ Որոշ մեծանուն դեմքեր, ինչպես Իսահակ Նյուտոնը, չնայած իրենց ինտելեկտուալ հզորությանը, ներդրումային գործում ձախողվել են՝ շուկա մտնելով սխալ պահին և կորցնելով զգալի միջոցներ։ Մյուսները, օրինակ Ուինստոն Չերչիլը, գործել են հուզական ու անկանոն՝ կրելով ծանր կորուստներ։

Այդ շարքում առանձնանում է տնտեսագետ Ջոն Մեյնար Քեյնսը։ Նա ավելի քան երկու տասնամյակ ապահովել է շուրջ 15% տարեկան եկամտաբերություն։ Հոդվածի եզրահանգումը պարզ է․ ներդրումային հաջողությունը հազվադեպ է բխում մաքուր հանճարից․ այն պահանջում է կարգապահություն, համբերություն և սեփական սխալներից դասեր քաղելու կարողություն։ Այդ իմաստով Քեյնսը մնում է եզակի օրինակ՝ հանճար, որը կարողացավ հաղթել շուկային ոչ թե ինտուիցիայով, այլ մտածված ռազմավարությամբ։