Հայաստանը, դիտարկելով ցորենի ներկրման այլընտրանքային աղբյուրներ, քննարկումներ է իրականացնում մի շարք երկրների հետ՝ նպատակ ունենալով նվազեցնել ներմուծման կախվածությունը Ռուսաստանից և ապահովել պարենային անվտանգություն։ Էկոնոմիկայի նախարար Գևորգ Պապոյանը՝ Ազգային ժողովի մշտական հանձնաժողովների համատեղ նիստում, հայտնեց, որ սա որևէ երկրի դեմ ուղղված քայլ չէ, այլ նորմալ տնտեսական գործընթաց, որն ուղղված է երկրի պարենային ռիսկերի նվազեցմանը:

Աշխարհագրական բազմազանություն՝ որպես ապահովման միջոց

Այս պահի դրությամբ Հայաստանը տարեկան միջինում 450 հազար տոննա ցորեն է ներմուծում, որի հիմնական մասը ստանում է Ռուսաստանից: Սեփական արտադրության ծավալը սահմանափակ է՝ շուրջ 130 հազար տոննա, ինչը բավարար չէ պահանջարկի ապահովման համար։ Ուստի, կառավարության նպատակը ներմուծման աղբյուրների դիվերսիֆիկացիան է՝ ռիսկերից խուսափելու համար։

Ինչու է կարեւոր այլընտրանքային աղբյուրների փնտրտուքը

Միջազգային տնտեսական գործընթացները և գլոբալ շուկայի անորոշությունները, այդ թվում՝ ցորենի արտադրող խոշոր երկրների իրավիճակը, կարող են ազդել ներմուծման վրա։ Այդ պատճառով կարևոր է ներմուծման բազայի ընդլայնումը՝ կախվածությունը միակ աղբյուրից նվազեցնելու համար, հատկապես այնպիսի ապրանքների, որոնք կենսական նշանակություն ունեն։

Հողի մշակությունը՝ ներքին ռեսուրսների օգտագործում

Բացի ներմուծման դիվերսիֆիկացիայից, Պապոյանը ընդգծեց նաև տեղական հողերի մշակման խրախուսման կարևորությունը: Չնայած այն հանգամանքին, որ ինքնարժեքը երբեմն կարող է բացասական լինել, կարևոր է երկրի անմշակ հողերում ցորենի մշակության խրախուսումը, ինչը կնպաստի պարենային ինքնաբավությանը և երկարաժամկետ ռիսկերի կառավարմանը։ Աղբյուր՝ ԱՐՄԵՆՊՐԵՍ