Ընտանեկան բիզնեսների պաշտպանական քաղաքականությունները. Ինչպես կանխել կոնֆլիկտներն ու ապահովել հաջողությունը
Հայաստանում ընտանեկան բիզնեսները տնտեսության կարևոր շարժիչ ուժերից են։ Սակայն ընտանեկան կապերի վրա հիմնված կառավարման մոդելը հաճախ բերում է ներքին կոնֆլիկտների, որոնք կարող են վտանգել բիզնեսի կայունությունը։ Harvard Business Review-ի վերջին հոդվածում ներկայացվում է, թե ինչպես կարող են ընտանեկան բիզնեսները պաշտպանվել նման ռիսկերից՝ ներդնելով հստակ և պաշտոնական քաղաքականություններ։
Ինչու են անհրաժեշտ պաշտոնական քաղաքականությունները
Ընտանեկան բիզնեսները հաճախ հիմնվում են փոխադարձ վստահության և ժառանգական դերերի վրա։ Սակայն առանց հստակ կանոնների, ժամանակի ընթացքում կարող են առաջանալ սխալ պատկերացումներ, անհավասար վերաբերմունք կամ իրավական անորոշություն, որոնք սպառնում են բիզնեսի ապագային։ Հոդվածում նշվում է, որ ընտանիքի ներսում ինտիմությունը կարող է ուժեղ կողմ լինել, բայց կառավարման կառուցվածքի բացակայությունը այն դարձնում է խոցելի։
Հիմնական առաջարկություններ
- Սահմանեք հստակ կանոններ՝ սեփականության, աշխատանքի և ժառանգության վերաբերյալ։
Օրինակ՝ ով կարող է աշխատել բիզնեսում, ինչ պայմաններով, ինչպես են բաժնետոմսերը փոխանցվում հաջորդ սերնդին։ - Կազմակերպեք ընտանեկան խորհուրդներ, որտեղ կքննարկվեն ոչ միայն բիզնեսին, այլև ընտանեկան հարաբերություններին վերաբերող հարցեր։
- Նախապես մշակեք կոնֆլիկտների լուծման մեթոդներ՝ օրինակ՝ միջնորդություն կամ անկախ խորհրդատուի ներգրավում։
- Պարբերաբար վերանայեք քաղաքականությունները, որպեսզի դրանք համապատասխանեն բիզնեսի և ընտանիքի փոփոխվող կարիքներին։
Օրինակ
Հոդվածում ներկայացվում է Ռոսի ընտանիքի փորձը, որը երրորդ սերնդի ընտանեկան բիզնես է։ Նրանք ներդրել են պաշտոնական կանոնակարգեր, ինչը թույլ է տվել կանխել ներքին վեճերը և ապահովել բիզնեսի կայուն զարգացումը։
Եզրակացություն
Պաշտոնական քաղաքականությունների ներդրումը ընտանեկան բիզնեսում ոչ միայն կանխում է ներանձնային կոնֆլիկտները, այլև ապահովում է երկարաժամկետ հաջողություն և սերունդների շարունակականություն։ Այս փորձը կարող է օգտակար լինել նաև հայկական ընտանեկան բիզնեսների համար, որոնք ցանկանում են պահպանել իրենց բիզնեսը և ընտանեկան ներդաշնակությունը։
Հոդվածի աղբյուր՝ Harvard Business Review
