Հայաստանի նոր միջնաժամկետ ծախսերի ծրագիրը (ՄԺԾԾ), որը պետք է ծառայի որպես տնտեսական ու բյուջետային քաղաքականության հենասյուն, իրականում ավելի շատ պատասխան է ներկա ճնշումներին, քան ապագային ուղղված հստակ ռազմավարություն։ Այս մասին գրել է «Փաստ» օրաթերթը՝ հղում կատարելով նաև «Լույս» հիմնադրամի վերլուծությանը։
Ահա ամենակարևոր մտահոգությունները մեկ հայացքով.
- Տնտեսական աճի նվազում
2022-ին՝ +12,6%, իսկ 2023-ին՝ արդեն միայն +5,9%։ Արտաքին գործոնների ազդեցությունը թուլացել է։ - Արտաքին առևտրի բացասական միտումներ
Արտահանումը, ներմուծումը և առևտրային հաշվեկշիռը վատթարացել են։ Տնտեսությունը շարունակում է մնալ սպառողական և ներմուծումակենտրոն։ - Կապիտալ ծախսերի կրճատում
Կրթություն, առողջապահություն, ենթակառուցվածքներ՝ ներդրումային ծրագրերը թերակատարվում են, վտանգելով ապագա զարգացումը։ - Սոցիալական ոլորտի անտեսում
Չկա որևէ նշում կենսաթոշակների կամ նվազագույն աշխատավարձի բարձրացման մասին։ Արդյունքում՝ իրական եկամուտների նվազում, գնողունակության անկում։ - Պետական պարտքի կտրուկ աճ
2024-ի վերջում՝ 4,9 տրիլիոն դրամ, իսկ 2028-ին՝ արդեն 7,7 տրիլիոն դրամ։ ՀՆԱ-ի նկատմամբ պարտքի մակարդակը կհասնի 55,4%-ի։ - Հարկեր/ՀՆԱ հարաբերակցությունը՝ չափազանց լավատեսական
Նախատեսվում է 1,6 տոկոսային կետի աճ, այն դեպքում, երբ նախորդ երեք տարում այն եղել է ընդամենը 0,5։
Ծրագիրը կարող է պահպանել կարճաժամկետ ֆինանսական հավասարակշռություն, բայց այն չի լուծում երկրի տնտեսական և սոցիալական խորքային խնդիրները։ Այն չի ապահովում ոչ երկարաժամկետ աճ, ոչ ներդրումային վստահություն, ոչ էլ սոցիալական կայունություն։
Մանրամասները՝ Արսեն Սահակյանի վերլուծականում, «Փաստ» օրաթերթի այսօրվա համարում։
*հոդվածը պատրաստելիս օգտագործվել է նաեւ ԱԲ
